Het werk van Yvonne Mak speelt met alledaagse vormen en gewoontes, vaak met een speelse of vervreemdende twist. Bekende objecten worden subtiel vervormd, uit hun context gehaald of krijgen een surreëel karakter. Op die manier onderzoekt zij veranderende verhoudingen in onze wereld: tussen mens en omgeving, tussen macht en verantwoordelijkheid, en de zichtbare én onzichtbare gevolgen van klimaatverandering.

Yvonne Mak heeft een achtergrond in zowel visuele communicatie als beeldende kunst. In 2015 studeerde zij af aan ArtEZ in Arnhem. Ze werkte jarenlang als Branding Designer en Art Director voor verschillende merken. Sinds 2017 maakt zij ruimtelijk werk en installaties, die aanvankelijk vooral werden gefotografeerd. In 2024 besloot zij zich volledig te richten op haar autonome praktijk.

Imprint is een doorlopende serie bestaande uit gordijnen, behang en een tapijt (nog in productie), die samen een universum vormen waarin vervaging door tijd centraal staat. Het werk maakt de sporen van tijd en gebruik zichtbaar, zoals de afdrukken van stoelpoten in het tapijt of een gordijn dat langzaam verbleekt in de zon. Die geleidelijke veranderingen, die vaak onopgemerkt plaatsvinden, vormen voor Mak een treffende metafoor voor klimaatverandering: jarenlang lijkt alles hetzelfde, tot plotseling een verschil zichtbaar wordt. Omdat de effecten vaak nog niet direct voelbaar zijn, blijft de urgentie om te handelen voor velen uit. Maar binnen nu en twintig jaar zullen de gevolgen duidelijk en groot zijn.

Naast deze inhoudelijke laag speelt het werk ook in op hoe mensen zich voelen in een ruimte. Onderzoek toont aan dat zelfs visuele verwijzingen naar natuurlijke elementen, zoals een afbeelding van planten of de illusie van zonlicht dat door een raam valt, stress kunnen verminderen en het welzijn positief beïnvloeden. De Imprint-installaties haken daarop in: ze laten een ruimte lichter en opener aanvoelen, zelfs op plekken zonder ramen of daglicht. Juist daar komt het werk het sterkst tot zijn recht. Het hangt daarom het mooist tegen een dichte muur, waar het de illusie wekt van een raam dat er niet is.

Mak vertrekt altijd vanuit een concept of fascinatie. Pas daarna volgt de vorm en materiaalkeuze. Zo ontwierp zij onlangs een aluminium tafel die van boven perfect rond is, maar van opzij twee verschillende hoogtes toont. De ronde tafel verwijst naar gelijkheid, de tafel van Koning Arthur, maar doordat deze tafel verschillende hoogtes heeft, wordt die gelijkheid in twijfel getrokken: de een zit op barhoogte en kijkt neer op de ander die lager zit. Daarmee maakt het werk voelbaar dat echte gelijkheid een mooi ideaal is, maar ook een utopie. Die spanningen vormen de kern van haar werk, soms in de illusie van een vervaagde stof, soms in het perspectief van een tafel. Yvonne Mak zoekt steeds naar surrealistische wendingen en elementen van trompe-l’oeil om op poëtische wijze grote ideeën tastbaar te maken.